این رمان قصه‌یی را از کلوب بالتیمور که وابسته به جامعه تسلیحات بعد از جنگ داخلی آمریکاست،‌ بازگو می‌کند. این جامعه تصمیم می‌گیرد یک توپ فضایی بسازد که قدرت شلیک خمپاره‌ها و موشک‌ها را دارد و کالیبر آن بسیار بزرگ است. رئیس کلوب گان،‌ تصمیم می‌گیرد در موشکی که قرار است این توپ شلیک کند، سه نفر را راهی ماه کند. این سه نفر یکی رئیس خود باشگاه یا کلوب گان، دومین نفر یک اسلحه‌ساز فیلادلفیایی است که با رئیس کلوب رقابت دارد و نفر سوم یک شاعر فرانسوی است.

نکته قابل توجه در این داستان این است که ژول ورن به طور تقریبی سوخت توپ را محاسبه می‌کند و با توجه به نبود هیچ‌گونه اطلاعات مقایسه‌یی در آن زمان، برخی از ارقامی که عرضه می‌دارد به طرز شگفت‌انگیزی نزدیک به رقم واقعی است. به هر حال معلوم شد سناریوی او غیرعملی برای روانه کردن انسان به فضاست، زیرا دهانه توپ باید خیلی بزرگ باشد که به آن مرحله از سرعت برسد و اگر قرار باشد مسافران زنده بمانند، دهانه توپ باید تنگ‌تر از این باشد.

قهرمان اصلی این کتاب میشل آردان است که در این رمان عضو فرانسوی حزب است و آن‌چه ژول ورن می‌نویسد ملهم از زندگی واقعی عکاسی به نام فلیکس نادار است.

کتاب در 95 صفحه در قطع رقعی عرضه می‌شود.