اغلب نویسندگان در خلوت، تنهایی و بی‌ارتباطی می‌پوسند!

آرشیو
- 1394
- 1395
- 1396
- 1397
- 1398
- 1399
- 1400
- 1401
- 1402
- 1403

محمدرضا یوسفی معتقد است، اغلب نویسندگان ما در خلوت و تنهایی و بی‌ارتباطی می‌پوسند و این یک فاجعه است که ارتباط چندانی با مخاطبانشان ندارند. وی می‌گوید: این آموزش و پرورش است که باید نویسنده را به مخاطب معرفی کند.

1395/02/24

محمدرضا یوسفی درباره سی‌امین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) گفت: فضای نمایشگاه امسال نسبت به سال گذشته بهتر و حرفه‌ای‌تر شده است. مصلی مکان مناسبی برای برگزاری نمایشگاه کتاب نبود اما طبیعتاً مشکلات و دغدغه‌هایی در این مکان جدید برای ناشران ایجاد می‌شود که باید به مرور زمان برطرف شود.

این نویسنده پیشکسوت ادبیات کودک و نوجوان، درباره نقش نمایشگاه بر فرهنگ و افزایش کتابخوانی گفت: طبیعتاً نمایشگاه الگوی تمام عیار فرهنگِ مردم ماست که ضمن داد و ستدهای فرهنگی، فروش کتاب، پخش کتاب موجب آشنا شدن نویسندگان و هنرمندان و دست‌اندرکاران حوزه نشر با یکدیگر می‌شود که نکته مثبتی است. اما اگر بخواهیم این نمایشگاه استمرار داشته باشد، در حد یک برنامه فرمالیته چند روزه نباشد و شاهد استمرار کتابخوانی در زندگی روزمره مردم باشیم لازمه‌اش این است که کتاب جدی گرفته شود. متاسفانه در کشور ما کتاب جدی گرفته نمی‌شود.

این نویسنده و منتقد ادبی ادامه داد: کشوری که می‌خواهد توسعه پیدا کند و در راستای فرهنگ کتاب و کتابخوانی رشد کند هیچ راهی غیر از استمرار در این حوزه ندارد. بایستی راهکارهای تداوم بخشیدن به مقوله کتابخوانی در کشور جدی گرفته شود. در مملکتی که 80 میلیون جمعیت و 19 میلیون کودک و نوجوان دارد خیلی دردناک است که تیراژ کتاب‌ها به 300 نسخه رسیده و این فاجعه است.

یوسفی با بیان اینکه مساله کتابخوانی در کشور ما تبدیل به یک بحران و فاجعه ملی شده و ریشه آن در سوء مدیریت‌هاست، افزود: اگر بخواهیم پایه کتابخوانی ضعیف در کشورمان را که مدام سیر نزولی داشته است افزایش دهیم و به شرایط اولیه آن در دوران قبل از انقلاب و اوایل انقلاب برگردانیم لازم است کار اساسی انجام دهیم. مدیریت فرهنگی در کشور ما اقتدار و شناخت لازم در حوزه فرهنگ و کتاب ندارد و اکثر مدیران شناختی نسبت به کتاب و نویسنده ندارند. مدیری که نمی‌داند چه‌کاری باید انجام دهد همین سرمایه موجود را نیز به‌هدر می‌دهد. مساله دیگر نقش نهادهای ذی‌ربط است که از اهمیت خاصی برخوردار است و باید از این حوزه حمایت کنند.