اولین مجموعه شعر آیینى محمدمهدى عبدالهى با عنوان «شکوفه‌هاى شبانگاه» روانه نمایشگاه کتاب خواهد شد.

آرشیو
- 1394
- 1395
- 1396
- 1397
- 1398
- 1399
- 1400
- 1401
- 1402
- 1403
- 1404

اولین مجموعه شعر آیینى مداح و شاعر اهل بیت، محمدمهدى عبدالهى با عنوان «شکوفه‌هاى شبانگاه» به زودى از سوى نشر رخشید چاپ و روانه نمایشگاه کتاب خواهد شد.

1395/01/24

این مجموعه شعر آیینى با مقدمه اساتید پیشکسوت شعر آیینى از جمله محمدجواد غفورزاده(شفق)، رضا اسماعیلى،حسین اسرافیلى و حجت الاسلام محمدحسین انصارى نژاد همراه است.

مجموعه شعر آیینى «شکوفه‌هاى شبانگاه» محمدمهدى عبدالهى در لبیک به فرمایشات اخیر مقام معظم رهبرى در دیدار شاعران مبنى بر واکنش نسبت به مسائل روز جهان اسلام، شامل 32غزل و 41 رباعى بوده که در بردارنده اشعار آیینى با موضوعات اهل بیت،وقایع جهان اسلام از جمله حادثه مناو جنایات آل سعود،مظلومیت شیخ نمر،شیخ زکزاکى و شیعیان مظلوم نیجیریه،شیخ عیسى قاسم و شیعیان مظلوم بحرین،مردم بى پناه فلسطین، مردم بى پناه کابل، مدافعان حرم،شهداى آتش نشان حادثه پلاسکو ،پیاده روى اربعین حسینى،اخوانیه هایى براى اساتید شعر آیینى ، اشعار مهدوى و ... مى باشد.

در پایان یک غزل و یک رباعى منتشر شده در این کتاب آورده خواهد شد:

تقدیم به عمه سادات سلام الله علیها :

دستی شراب خون فشان در ساغرم ریخت

در کوفه یک بار دگر بال و پرم ریخت

در کوچه های سنگی نامرد کوفه

یارب کدامین دست، آتش بر سرم ریخت

با وسعت اندوه تو شد همسفر دل

باهر نفس ناگاه خون از حنجرم ریخت

منزل به منزل تا قلم خون گریه می کرد

این قطره های سرخ روی دفترم ریخت

زخم نگاهم بود از تصویر گودال

اشکی که از دریای چشمان ترم ریخت

وقت مناجات سحر هم پای نیزه

با گوشه ی چشمی دل غم پرورم ریخت

ازکربلاتاکوفه باآشوب توفان

درموج خون گل های خورشیدآورم ریخت

آن آتشی که از مدینه شعله ور شد

در کوفه شد خاکستری بر معجرم ریخت

رباعى انتظار:

آرامش شب دوباره برمى گردد

خورشید سحر سواره برمى گردد

با سیصد و سیزده طلوعى دیگر

آن صبح پر از ستاره برمى گردد

بخشی از مقدمه رضا اسماعیلى بر مجموعه «شکوفه هاى شبانگاه»:

این ذاکر دلسوخته و شاعر ادب آموخته به این باور رسیده است که حوزه شعر دینی و آیینی، نه عرضه جلوه فروشی و خود بینی، که عرصه حقیقت کوشی و خدابینی ست. به خاطر همین باور، بر طبل ادا و ادعا نمی کوبد و بی اعتنا به وسوسه شهرت، راه خود را می رود و سر به کار خود دارد. او پیش و بیش از هر چیز ، در ساحت شعر به «بندگی و مسلمانی» می اندیشد، نه به «تعزیه گردانی و سلطانی». چرا که خوب می داند راز و رمز بلوغ و بالندگی، در بندگی ست:

بندگی کن تا که سلطانت کنند

تن رها کن تا همه جانت کنند

همچو «سلمان» در مسلمانی بکوش

ای مسلمان! تا مسلمانت کنند

مجموعه شعر «شکوفه هاى شبانگاه» که هم اکنون پیش روی شماست، هر چند اولین دفتر از سروده های برادر شاعرم عبدالهی است، ولی به اعتبار صداقت و اخلاصی که در شعرهای آن موج می زند، از بسیاری از مجموعه هایی که در روز و روزگار ما چاپ و منتشر می شوند، بیش تر و پیش تر است. من حرف دلم را گفتم، دیگران خود قضاوت کنند. قضاوت من در مورد این دفتر تنها بر اساس قدرت صنعتگری و زبان آوری شاعر نیست، بلکه بیش تر بر سلامت و اصالت محتوا ومضمون استوار است که به زعم من در شعر دینی و آیینی اهمیت آن کمتر از آراستگی و پیراستگی فرم و صورت نیست، هر چند که از منظر فرم و ساختار نیز کاری مقبول است و از بسیاری از مجموعه ها چیزی کم ندارد.